Ինչո՞ւ են մեր պաշտոնյաները վախենում նախորդներին քննադատելուց
«Մեր այն գործընկերները, ում ժողովուրդը վստահել է իր խնդիրների լուծումը, իսկ կուսակիցները վստահել են սեփական բարի համբավն ու արժանապատվությունը, նրանք, ովքեր պաշտոն են ստանձնել, պատասխանատու են հարյուրապատիկ … Անարդյունավետ աշխատանքը, թերություններն ու բացթողումները հաստատապես դառնալու են քննարկման առարկա: Անբարեխիղճ պաշտոնյաներ մեզ պետք չեն…»,- տարբեր տարիների՝ տարբեր ամբիոններից հնչեցվող Սերժ Սարգսյանի՝ նույնօրինակ այս հայտարարությունները, սակայն, որևէ աղերս չունեն նրա ղեկավարած կառավարման համակարգում առկա ավանդույթների հետ. մեր կառավարությունում հեռացող պաշտոնյայի անարդյունավետ աշխատանքը, թերություններն ու բացթողումները երբևէ չեն դառնում լուրջ քննարկման առարկա, ավելին՝ գործող համակարգում հեռացող պաշտոնյայի գարծունեությունը քննարկելը համարվում է պախարակելի գործելաոճ, այստեղ գործում են ՝ «իրար հետ մի կտոր հաց կերած լինելու» պատկերացումներով և որ առավել կարևոր է՝ սրբորեն պահում են՝ մի դատվիր, որ չդատվես սկզբունքը, սակայն՝ ամենևին ոչ աստվածաշնչյան իմաստով:
Պատասխանատվությունից փախչելու ուշագրավ դրսևորումները՝ տեսանյութում:
Սևակ Հակոբյան