ԵՐԵՎԱՆԻ ԺԱՄԱՆԱԿՈՎ․ «Թատրոնն էլ է վերածվում պապսայի»․ Գուրգեն Խանջյան
Հաղորդաշարեր
20.06.2017 | 18:30«Մենք ուզում ենք ունենալ ուրիշ քաղաք, ուրիշ երկիր, բայց արդյոք ունե՞նք ուրիշի այդ տեսլականը, ո՞րն է մեր երազների քաղաքը, ի՞նչ ենք մենք ուզում այս քաղաքից»,- նման հարցադրումներով հանդես եկավ արձակագիր, դրամատուրգ Գուրգեն Խանջյանը՝ Factor.am-ի «Երևանի ժամանակով» զրուցաշարի շրջանակում։
Անդրադառնալով մեր երկրի վարած մշակութային քաղաքականությանը, Գ․Խանջյանը համոզմունք հայտնեց, որ անհրաժեշտ է, այսպես ասած, միջոցառումային, շոմպայնային, շնորհանդեսային մշակույթին ավելի քիչ հնարավորություններ տրամադրել, քան լուրջ արվեստին:
«Շատերի նպատակն այսօր աշխարհին ներկայանալն է, բոլորը դրա վրա «խփնվել են»։ Մեկը մի պատմվածք է գրում, առաջին հերթին թարգմանում է յոթ լեզվով։ Մտածում են՝ շուտ օյինամեջ ընկնեն։ Ոչ ոք չի ուզում աշխատել, բոլորն ուզում են շուտ աշխարհին երևալ»,- ասաց նա։
Գրողը նաև շեշտեց, որ Մշակույթի նախարարությունում, կառավարությունում մշակույթից, արվեստից հասկացող խորհրդատուների պակաս կա: «Այդպիսիք քիչ են․․․Մեծ մասամբ տեսնում ենք արվեստի մասին միջին պատկերացումներ ու ճաշակ ունեցող ճարպիկ անձանց»,- նշեց նա։
Հայաստանյան թատրոններում ամենաշատը բեմադրվող դրամատուրգներից մեկը խոսեց նաև հայ թատրոնի խնդիրների մասին:
«Չեմ ասում, թե մեր դրամատուրգիան չտեսնված է, ռեժիսորներն էլ անտեսում են այն, բայց նրանք գնալով ավելի վատը կդառնան, եթե առհասարակ չբեմադրվեն։ Պիեսը, որը գրվում է, պետք է հասնի բեմ։ Հայ թատրոն ստեղծելու տեսլական, գաղափարախոսություն պետք է լինի։ Յուրաքանչյուր թատրոնի պետք է պարտադրվի տարին գոնե մեկ ժամանակակից պիես բեմադրել»,- կարծիք հայտնեց մեր զրուցակիցը։ Այնինչ, նրա դիտարկմամբ, մեր թատրոններում հիմնականում բեմադրվում են կոմեդիաներ․ «Թատրոնն էլ է վերածվում պապսայի, բա ո՞ւր է մնում հայ թատրոնը»։
Աննա Բաբաջանյան