«Ազատազրկված կանայք հիմնականում խուսափում են իրենց ընտանիքի անդամների հետ երկարատև տեսակցություններց և կարճատև հանդիպումներ են ունենում: Հատկապես երեխաների դեպքում, հիմնականում հիմնավորումն այն է լինում, որ չեն ցանկանում իրենց երեխաները երկար ժամանակով հայտնվեն բանտային միջավայրում: Սովորաբար ազատազրկումը բացասաբար է անդրադառնում կանանց սոցիալական կապերի պահպանման, ընտանեկան կապերի վրա»,- COVID-19-ը և ազատազրկված ու պրոբացիայի ծառայությունում հաշվառված կանայք» թեմայով հանրային քննարկման ժամանակ այս մասին նշեց «Իրավական նախաձեռնությունների կենտրոն» ՀԿ-ի նախագահ Նարե Հովհաննիսյանը:
Նրա խոսքով՝ կորոնավիրուսի համավարակով պայմանավորված սահմանափակումների շրջանակներում ՔԿՀ-ներում տեսակցություններն արգելվել էին:
«Դրանք փոխարինվել էին տեսակապով և հեռախոսակապով շփումներով, ՔԿՀ-ներն ապահովված են ինտերնետով և տեխնիկական միջոցներով՝ տեսակապով շփում ապահովելու համար: Այդ հնարավորությունը ստեղծվել է ի նպաստ ազատազրկված անձանց, որպեսզի կորոնավիրուսով վարակվելու ռիսկը նվազեցվի:
Այնուամենայնիվ, տևական ժամանակ ընտանիքի անդամների, հատկապես երեխաների հետ կենդանի շփում չունենալը բնականաբար որոշակիորեն բացասական ազդեցություն է թողել, հնարավոր չէ, որ դա հոգեբանական ազդեցություն ունեցած չլինի ազատազրկված կանանց վրա»,- նշեց Հովհաննիսյանը:
Մանրամասները՝ տեսանյութում:
