14.12.2024 | 19:57
Ինչ իրավիճակ է ճանապարհներին 19։35-ի դրությամբ
Ինչ է նշանակում՝ ապրել մի երկրում, որն աշխարհի համար գոյություն չունի․ VICE-ի անդրադարձը Արցախի մասին
Քաղաքականություն
25.03.2021 | 22:02
VICE պարբերականը հոդված է հրապարակել չճանաչված պետությունների մասին, որում անդրադարձ կա նաև Արցախին։ Հրապարակման մեջ ասվում է, որ Եվրոպայում 6․5 մլն մարդ է բնակվում երկրներում, որոնք աշխարհի մնացյալ մասի համար գոյություն չունեն։ Երկրներ, որոնք ծնվել են Խորհրդային Միության անկման արդյունքում, մնացել են չճանաչված ազգերի միջազգային ընտանիքի կողմից։
ԽՍՀՄ-ի ու Հարավսլավիայի փլուզումից հետո 21 նոր պետություններ ստեղծվեցին։ Բայց կան նաև տասնյակից ավելի ազգային ու էթնիկ խմբեր, որոնց ինքնիշխանության պահանջները չիրականացան։ Շատերն ուղիներ գտան խաղաղ ճանապարհով ապրելու Արևելյան Եվրոպայի նոր սահմաններում, մյուսները արյունալի պատերազմներ մղեցին՝ «զավթիչ» բանակներից իրենց հայրենիքն ազատելու համար։
Հոդվածագիրը նշում է, որ Արևելյան Եվրոպայի վեց խնդրահարույց շրջաններից յուրաքանչյուրն ունի յուրահատուկ պատմություն և յուրաքանչյուրում կան բազմաթիվ ձայներ, որոնք փորձում են նորմալ կյանքով ապրել՝ չնայած այն քաոսին, որում ծնվել են։ Այդպիսին է նաև Լեռնային Ղարաբաղը՝ Արցախը, որին անդրադառնում է հեղինակը։
«Կովկասի լեռնաշղթայում՝ Եվրասիայի խաչմերուկում, Հայաստանի ու Ադրբեջանի միջև ավելի քան 30 տարի հակամարտություն է ընթանում Լեռնային Ղարաբաղի կարգավիճակի շուրջ։ Թուրքական Ադրբեջանի սահմաններից այն կողմ՝ Ղարաբաղը բնակեցված ու վերահսկվում է հայերի կողմից, աշխարհի ամենահին քրիստոնյա ազգը, որի նորագույն պատմությունը բնութագրվում է Առաջին համաշխարհային պատերազմի ընթացքում թուրքական օսմանյան կառավարության կողմից իրականացված ցեղասպանությամբ»,- ասվում է հոդվածում։
Նշվում է, որ երկարատև ու ոչ դյուրին հրադադարից հետո Ղարաբաղի կամ Արցախի կարգավիճակի շուրջ ռազմական գործողությունները սկսվեցին 2020 թվականի վերջին, երբ Ադրբեջանը Թուրքիայի աջակցությամբ պատերազմ սկսեց։
«Իմ ընտանիքը դարձավ փախստական անցյալ տարի, երբ ստիպված եղանք լքել Շուշիի մեր տունն ու ունեցվածքը։ Նախկինում մենք փախստականներ էինք Բաքվից, երբ այնտեղ 1988-ին հակահայ բռնությունների պատճառով կորցրեցինք մեր տունը»,-լրատվամիջոցին պատմել է Սարո Սարյանը։ Սարոն Շուշիի Երկրագիտական թանգարանն է ղեկավարել քաղաքից փախչելուց առաջ։
«Հոգեբանորեն դա նման է նրան, որ միշտ վիրահատության ես ենթարկվում ու սովորում ցավին։ Դու այլևս չես վախենում։ Դա մազոխիստական է»,- ասել է նա։
Սարոն նաև պատմել է, որ որդին պատերազմում կորցրել է ոտքը և հիմա բուժվում է Շվեյցարիայում։
«Պատերազմից առաջ մենք զգում էին մեր վրա կախված դամոկլյան սուրը։ Մեր երեխաներին դաստիարակում էինք մեր ադրբեջանցի հարևանների նկատմամբ ոչ ատելությամբ։ Կառուցեցինք քաղաքներ, որոնք արտացոլում են հայկական մշակույթը՝ թանգարաններ, եկեղեցիներ, բանակ։ Միջազգային ճանաչումը անվտանգության ավելի ուժեղ երաշխիք կլիներ։ Ինչո՞ւ դա տեղի չունեցավ»,- եզրափակել է մեր պարբերականի զրուցակիցը։
Էմմա Չոբանյան
