Ադրբեջանի դեմ Հաագայի դատարանում հաղթանակը կօգնի Արցախի հարցում «Անջատում հանուն փրկության» սկզբունքը կիրառելուն․ Սոսի Թաթիկյան. ՏԵՍԱՆՅՈւԹ

Լուրեր

01.11.2024 | 22:14
Ժնևի ՄԱԿ-ի գրասենյակում բացվել է Հայաստան-Ֆրանսիա բարեկամության սենյակ
01.11.2024 | 22:00
Զգուշացե՛ք, դռները չեն փակվում. քաոսային իրավիճակ` մետրոյի կայարաններում. ՏԵՍԱՆՅՈՒԹ
01.11.2024 | 21:48
Գրիգորյան-Մուստաֆաև հանդիպումը ցույց տվեց՝ Ադրբեջանը կգնա սահմանազատման ուղիով․ Հրայր Մանուկյան. ՏԵՍԱՆՅՈՒԹ
01.11.2024 | 21:32
Հայաստանի մի շարք հասցեներում էլեկտրաէներգիայի անջատումներ կլինեն
01.11.2024 | 21:16
Ադրբեջանի Մեջլիսի նախագահն ու Բաքվում ՌԴ դեսպանը Եվրախորհրդարանի «հակաադրբեջանական գործողություններն» են քննարկել
01.11.2024 | 21:00
Բաքվում նավթավերամշակման գործարանի տարածքում գազի արտանետումից մշուշ է առաջացել` սուր հոտի տարածմամբ
01.11.2024 | 20:44
Կրեմլը՝ Ուկրաինայի տարածքով դեպի Եվրոպա ադրբեջանական գազի հնարավոր մատակարարումների մասին
01.11.2024 | 20:30
Ան«վեթինգ» դատավորները․ ԲԴԽ-ն չունի բարեվարքության ստուգում չանցած դատավորների ցուցակը. ՏԵՍԱՆՅՈՒԹ
01.11.2024 | 20:18
Հրդեհ Ամիրյան փողոցի շենքերից մեկում. դեպքի վայր է մեկնել 3 մարտական հաշվարկ
01.11.2024 | 20:00
Մեծ առճակատում՝ Հարիսի և Թրամփի միջև․ ո՞վ կլինի ԱՄՆ-ի նոր նախագահը․ զրույց Տիգրան Մուղնեցյանի հետ․ ՏԵՍԱՆՅՈՒԹ
01.11.2024 | 19:47
Թեհրանը կպատասխանի Իսրայելին մահացու հարվածով՝ օգտագործելով իր թաքնված հնարավորությունները․ իրանցի գեներալ
01.11.2024 | 19:34
Շատերը վախենում են Ադրբեջան գնալ․ COP29-ին մասնակցող ԵԽ պատվիրակությանը հատուկ հեռախոսներ կտրվի՝ անվտանգության նկատառումներից ելնելով
01.11.2024 | 19:22
Գյումրիի ավագանու «Բալասանյան դաշինքը» 13 թափուր մանդատ ունի, 1 թեկնածու մանդատ է վերցրել
01.11.2024 | 19:11
«Սպառնացել են «Պոչիկ Ալիով, «տապոռիկներով»․ ինչպես են Դուբայում սեռական շահագործման ենթարկել երիտասարդ հայ աղջիկներին
01.11.2024 | 19:00
Ադրբեջանը հարցականի տակ դրեց ՀՀ-ի պետականությունը․ 2 կետ համաձայնեցնելով՝ դարավոր խնդիրները չեն լուծվի․ Գևորգ Մելիքյան․ ՏԵՍԱՆՅՈՒԹ
Բոլորը

Factor TV-ի հարցազրույցը միջազգային հարաբերությունների և անվտանգության հարցերի մասնագետ Սոսի Թաթիկյանի հետ

-Զրույցի թեման Ադրբեջանի դեմ Հաագայի դատարանում Հայաստանի կողմից գործի հարուցումն է՝ ռասսայական խտրականության բոլոր ձևերի բացառման միջազգային կոնվենցիայի խախտումների առնչությամբ։ Հայաստանում եղան մարդիկ՝ սա համարեցին անիմաստ քայլ և ռեսուրսների վատնում, պնդելով անգամ, թե դա մեզ ոչինչ չի տալու։ Դուք ի՞նչ կարծիք ունեք։

-Անկեղծ ասած՝ ինձ շատ զարմացրեցին այդ կարգի մեկնաբանությունները, հատկապես, որ քննադատողների կամ այս հայցի կարևորությունը նսեմացնողների թվին էին պատկանում իրապես շատ լավ մասնագետներ։ Միջազգային իրավունքը շատ կարևոր դեր է կատարում միջազգային հարաբերություններում և անվտանգության ասպարեզում՝ մասնավորապես միջազգային կազմակերպություններում։ Արցախյան առաջին պատերազմից հետո մենք ընտրեցինք բանակցությունների այն ուղին, որը հակասության մեջ դրեց տարածքային ամբողջականության և ինքնորոշման սկզբունքները։ Կա թեժ բանավեճ՝ ո՞ր ճանապարհով գնալն էր ճիշտ, բայց դա շատ բարդ և հակասական բանավեճ է՝ դրա մեջ չմտնենք։ Մենք ընտրեցինք ինքնորոշման սկզբունքը։ Այդ հակադրությունը ՄԱԿ-ի և ԵԱՀԿ-ի փաստաթղթերում չի նշանակում, որ ազգային ինքնորոշման ձգտող միավորները կարող են ինքնավարության կարգավիճակ ստանալ «ծնող» պետության սահմաններում, եթե Ադրբեջանին այդպես համարենք։ Բացառություն է եղել ապագաղութացման ժամանակը, բայց դա չի տարածվել նախկին խորհրդային հանրապետությունների վրա։ Միայն եզակի պետությունների դեպքում է, որ այդ միավորն անջատվել է այսպես կոչված «ծնող» պետությունից՝ Կոսովոյի, Արևելյան Թիմորի, Հարավային Սուդանի պարագաներն են։ Այդ միավորների անջատման հիմքում դրվել է այն, ինչին մենք կարող ենք հասնել այս հայցի միջոցով։

Այն, ինչ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը ժամանակին թարգմանել է «Անջատում հանուն փրկության» սկզբունք, որը ես ավելի ճիշտ եմ համարում թագմանել՝ «Կենսապահպան կամ վերականգնողական անջատում», դա կարող էր ժամանակին լինել նաև «Կենսապահպան կամ վերականգնողական ճանաչում»՝ պատերազմից առաջ, երբ Արցախի ճանաչման հարցն ավելի իրական էր։ Հիմա, իհարկե, մենք ավելի բարդ իրավիճակում ենք, բայց Արցախը փրկելու միակ տարբերակը այդ կենսապահպան անջատման սկզբունքն է։ Դա ի՞նչ է նշանակում, որ Ադրբեջանը Արցախի նկատմամբ կորցնի որևէ իրավական, քաղաքական և բարոյական իրավունք։

Այսինքն՝ Հաագայի միջազգային դատարան Հայաստանի այս հայցը կարո՞ղ է Արցախի ճակատագրի որոշման իմաստով շատ կարևոր դեր կատարել։ Հաագայի դատարանում համապատասպան որոշումներ ստանալուց, փաստերի հաստատումից հետո Հայաստանի դիվանագիտությունը կարո՞ղ է այդ փաստերը և դատարանի որոշումը դնել բանակցությունների սեղանին, և ասել՝ Հաագայի դատարանն արձանագրել է, որ Ադրբեջանը խախտել է «Ռասսայական խտրականության բոլոր ձևերի բացառման» միջազգային կոնվենցիան, ինչը նշանակում է, որ Արցախը չի կարող լինել Ադրբեջանի կազմում։

-Այո, քանի որ դա նշանակում է՝ Արցախի հայությանը սպառնում է էթնիկ բնաջնջման վտանգ այն դեպքում, եթե նրանք մնան Ադրբեջանի կազմում և այնտեղ չլինեն խաղաղապահ զորամիավորներ։ Հետևաբար՝ սա անգնահատելի կարևորության հայց է, և պետք է շնորհակալություն հայտնել ՄԻԵԴ-ում ՀՀ-ի թիմին, որոնք ամիսներ շարունակ շատ մանրակրկիտ աշխատանք են տարել։ Ես կարդացի այդ 68 էջանոց հայցը, որը շատ լավ է ձևակերպված, հրաշալի է գրված։ Իրենք սկսում են 1918 թվականից՝ Բաքվում Էնվեր փաշայի գլխավորությամբ 20-ից 30 հազար հայերի ջարդից, սակայն իրականում հայցը վերաբերում է 2016 թվականի Ապրիլյան պատերազմին և 2020-ի պատերազմին։

Ինչո՞ւ, որովհետև «Ռասսայական խտրականության դեմ» կոնվենցիային Հայաստանը միացել է 1993, իսկ Ադրբեջանը՝ 1996 թվականին։ Հետևաբար՝ այն մի քիչ դժվար է տարածել Արցախյան առաջին պատերազմի վրա, քանի որ հետադարձ ուժ չունի, սակայն այդ համատեքստը տալու համար իրենք սկսել են 1918 թվականից հերթով գալ՝ խորհրդային տարիներին ձուլելու քաղաքականությունը, Արցախյան առաջին պատերազմի ժամանակ էթնիկ զտումները, Սումգայիթի և մյուս ջարդերը ներառելով, ինչպես նաև՝ արդեն խաղաղ ժամանակահատվածում Ադրբեջանի ղեկավարության կողմից համակարգված և հետևողական կերպով իրականացվող ազգային ատելության քաղաքականությունը, պատերազմական հանցագործությունները՝ գլխատումները, և այն բառապաշարը, որը Ադրբեջանի ղեկավարությունն օգտագործել է պատերազմի ժամանակ և պատերազմից հետո։

Հարցազրույցն ամբողջությամբ՝ տեսանյութում։

Ռոբերտ Անանյան