Հասարակություն
24.09.2023 | 21:02Factor TV-ի A-politic հաղորդաշարի հյուրն է «Արեգնազան» դպրոցի ուսուցիչ, ԵՊՀ դասախոս Արա Աթայանը: Նրա կարծիքով՝ կասկածելի է այն թեզը, թե կրթությունը մի ոլորտ է, որը պարտադիր պետք է սպասարկի տնտեսության կարիքները: Դա, ըստ հաղորդման հյուրի, սպառողական մոտեցում է, որը որպես կրթության «արտադրանք»՝ տեսնում է որոշակի օպերացիաներ կատարող շարքային արհեստավորին և զանազան ապրանքների զանգվածային սպառողներին: Մինչդեռ, մասնավորապես, միջնակարգ դպրոցի առաքելությունն է՝ լավ քաղաքացի, լավ ընկեր, հետագայում՝ լավ ծնող դաստիարակելը:
45 րոպե դաս պատմելը, այնուհետև 45 րոպե դաս հարցնելը, Արա Աթայանի կարծիքով, անիմաստ է, բայց դա հեշտ է: Եթե մարդը կոչում չունի ուսուցիչ աշխատելու, եթե նա չի զգում իր յուրաքանչյուր խոսքի պատասխանատվությունը, եթե նրան չի հետաքրքրում մարդու կայացման հրաշքը, այդպիսի անձնավորությունը դասի ընթացքում զբաղվելու է ժամանակ սպանելով:
Հաղորդման հյուրը հնացած է համարում դպրոցում գնահատականներ նշանակելու պրակտիկան: Սակայն, ըստ նրա, անընդունելի է նաև թվանշանները ծավալուն թղթաբանությամբ փոխարինելու պահանջը:
Ինչու է հեռախոսը կլանում այօրվա դեռահասների գրեթե ամբողջ ժամանակը: Մանկավարժը խնդրի արմատը տեսնում է ծնողների, մեծահասակների կեցվածքի մեջ, երբ 1-1,5 տարեկանից սկսած երեխայի ձեռքը տալիս են հեռախոսը կամ պլանշետը՝ այդ երեխային ժամանակ չհատկացնելու նպատակով: Ծնող լինելը, Արա Աթայանի կարծիքով, հսկայական պատասխանատվություն է, որը ենթադրում է երեխաների կրեատիվությանը, երևակայությանը, ոչ շաբլոնային մտածողությանն ուղղված քայլեր:
Մանրամասները՝ տեսանյութում:
Արամ Աբրահամյան
