Ռուսաստանի հզորության և հզոր բանակի առասպելը հօդս է ցնդում. Գուդկով

Լուրեր

25.11.2024 | 23:30
Էրդողանը ծրագրում է հաջորդ ժամկետով գրավել իշխանությունը․ TIME-ի անդրադարձը
25.11.2024 | 23:15
Միրզոյանը շնորհավորել է Վրաստանի ԱԳ նորանշանակ նախարարին
25.11.2024 | 23:08
Ադրբեջանի ՌՕՈՒ կործանիչներն ուսումնական թռիչքներ են իրականացրել
25.11.2024 | 22:48
Թուրքիայում երկրաշարժ է տեղի ունեցել
25.11.2024 | 22:33
Լոնդոնը ներկայացրել է ՌԴ «ստվերային նավատորմի» դեմ միջոցառումների ամենամեծ փաթեթը
25.11.2024 | 22:18
Ադրբեջանում ռազմական փորձագետի են կալանավորել` պետական գաղտնիք հրապարակելու մեղադրանքով
25.11.2024 | 22:01
Ստեփանծմինդա-Լարս ավտոճանապարհը փակ է բեռնատարների համար
25.11.2024 | 21:45
Սարի հակառակ կողմը. ՏԵՍԱՆՅՈՒԹ
25.11.2024 | 21:30
Երևանում և 7 մարզում էլեկտրաէներգիայի անջատումներ կլինեն
25.11.2024 | 21:16
Ադրբեջանն ու ՆԱՏՕ-ն համագործակցության հարցեր են քննարկել
25.11.2024 | 21:01
Գեղարքունիքի մարզի մի շարք հասցեներում 24 ժամ ջուր չի լինի
25.11.2024 | 20:45
Ադրբեջանի թակարդն է ՀՀ-ի դեմ՝ «Արևմտյան Ադրբեջանի» թեզը հավասարեցնել Արևմտյան Հայաստանի հետ․ Արսեն Խառատյան. ՏԵՍԱՆՅՈՒԹ
25.11.2024 | 20:28
ՆԱՏՕ-ի ղեկավարությունն արևմտյան խոշոր ընկերություններին կոչ է արել պատրաստվել պատերազմի
25.11.2024 | 20:14
Թուրքիայում 2 ռուս օդաչուներ 5 տարվա ազատազրկման են դատապարտվել
25.11.2024 | 20:00
Լեհաստանի նախագահը Հայաստանում է
Բոլորը

Ռուսական հասարակության մեջ պատերազմին աջակցությունը նվազում է: Այսպիսին են Meduza-ի կողմից հրապարակված փակ սոցհարցման արդյունքները, որն անցկացրել է Ռուսաստանի Դաշնության Անվտանգության դաշնային ծառայությունը: Հարցման համաձայն՝ ռուսաստանցիների մոտ 55%-ը նոյեմբերին կողմ է եղել Ուկրաինայի հետ խաղաղ բանակցություններին, և միայն 25%-ը կողմ է պատերազմի շարունակմանը, թեև դեռ հուլիսին իրավիճակը հակառակն էր (57%-ը՝ պատերազմը շարունակելու և 32% բանակցություններ վարելու համար):

Նմանատիպ արդյունքներ են գրանցվել նաև Լևադա կենտրոնի հոկտեմբերյան հարցումներում. հարցվածների 57%-ը կողմ է խաղաղ բանակցություններին, իսկ 27%-ը՝ դեմ: Լևադա կենտրոնի գիտական ղեկավար Լև Գուդկովը «Ամերիկայի ձայն»-ի ռուսական ծառայությանը տված հարցազրույցում դժվարանում է ասել, թե որքանով են հավաստի այս տվյալները, քանի որ չի հրապարակվում հարցման անցկացման մեթոդաբանությունը: Նա այստեղ չի բացառում հատուկ ծառայությունների որոշ խաղեր՝ շանտաժի, իշխանությունների վրա ճնշում գործադրելու նպատակով։ Ըստ նրա՝ դա խորհրդային ՊԱԿ-ի գործելաոճն էր՝ միտված կուսակցական վերնախավին վախեցնելու արեւմտյան քարոզչության տարածմամբ եւ երիտասարդների շրջանում հակասովետական տրամադրությունների աճով։

Նա նշում է, որ իր կենտրոնի և դաշնային գերրատեսչության արդյուքները շատ նման են: Հոկտեմբերին պատերազմի «կուսակցության» և խաղաղ բանակցությունների կողմնակիցների հարաբերակցությունը կազմել է 36 տոկոս 57 տոկոսի դիմաց։ Ռազմական գործողությունները դադարեցնելու և խաղաղ բանակցություններ սկսելու ցանկությունը գերակշռել է ավելի քան մեկուկես անգամ։

Նոյեմբերին այս ցուցանիշը փոքր-ինչ նվազել է։ Պատերազմի «կուսակցությունը» հասել է 41%-ի, սակայն մեծամասնությունը (53%) մնացել է հակառակ ճամբարրում։ Ավելին, ըստ նրրա, օգոստոսից ընդհանուր պատկերը զգալիորեն փոխվել է, երբ հաղթական պատերազմի կողմնակիցները թիվը գերակշռում էր:

Դինամիկայի վրա ազդող հիմնական գործոնը, նրա կարծիքով, իհարկե, մոբիլիզացիան է, երբ իրավիճակը հեռուստատեսային և վիրտուալ պատերազմի փոխարեն սկսեց ազդել ոչ միայն բանակ զորակոչվածներին, այլև նրանց ծնողներին ու հարազատներին։ Քչերն են հավատում, թե ինչ են ասում իշխանությունները մեկ անգամյա մասնակի մոբիլիզացիայի մասին։ Լևադայի տվյալներով՝ հարցվածների 66%-ը կարծում է, որ մարդիկ անընդհատ կհավաքագրվեն պատերազմի համար: Նրանք Կրեմլի կողմից կօգտագործվեն որպես թնդանոթի միս, գտնում է վերլուծաբանը՝ շեշտելով՝ մարդիկ դա քաջ գիտակցում են և առնվազն դժգոհության միտումները կշարունակվեն նաև հետագայում ՝ պայմանավորված նաև սոցիալալամժն և տնտեսական վիճակի վատթարացմամբ:

Գուդկովի կարծիքով՝ դժգոհությունների հիմքում ընկած են ոչ թե բարոյական խնդիրներն ու Ուկրաինայի նկատմամբ մարդասիրությունը, այլ սեփական ու հարազատների բարեկեցության և անվտանգության մասին մտորումները: Ոչ քաղաքացիական ինքնագիտակցությունը, ոչ էլ բարոյական սկզբունքնեն այս ամենի հետ կապ չունեն։ Ավելի շուտ առաջնային է եսասիրությունն ու սեփական շահը, պնդում է նա:

Գուդկովի տեղեկությամբ, այլընտրանքային տեղեկատվական աղբյուրներից օգտվողների թիվը ռազմական գործողությունների ընթացքում եռապատկվել է՝ 7-8%-ից հասնելով ավելի քան 20%-ի, քանի որ շխանություններրը արգելափակում են որևէ այլընտրանքային տեղեկատվության աղբյուրը:

Շատ կարևոր գործոն է նաև դաշնային հեռուստաալիքներով քարոզչության տոնայնության փոփոխությունը, գտնում է Գուդկովի։ Հաագայի տրիբունալի մոտալուտ գաղափարը, Ռուսաստանի որակումը որպես ահաբեկչական, հանցավոր պետություն և այլ հայտարարություններր, իսկապես ստիպեցին քարոզիչներին փոխել տոնայնությունը:

Նրանք, կարծես թե, սկսել են հասկանալ, որ իրենց խոսքերի, պատերազմ քարոզելու, թշնամություն ու ատելություն հրահրելու համար ստիպված են լինելու պատասխան տալ։ Այստեղից էլ՝ հիստերիան ու ագրեսիվ տոնը։ Իսկ բնակչության ավելի պահպանողական հատվածի համար, որն անընդհատ հեռուստացույց է դիտում և կարողանում է կարդալ տողերի արանքում, տոնայնության նման փոփոխությունը տագնապալի ազդանշան է։ Մարդիկ պահանջում են պատժել մեղավորներին և բացատրել ինչու է զոհերի թիվը այդքան մեծ, ինչու են հրամանատարները ոչ կոմպետենտ, ինչու զորահավաքն ունի նման քաոսային ընթացք: Այս ամենը, իհարկե, փոխում է վերաբերմունքը պատերազմի հանդեպ. հզոր ուժի ու բանակի առասպելը հօդս է ցնդում, պնդում է Գուդկովը: