17.12.2025 | 10:42
Համաձայնագիրը խաղաղության հիմքն է, եթե կա բարի կամք և փոխադարձ հարգանք. իսպանացի պատգամավորը՝ Երևան-Բաքու երկխոսության մասին
ԿՈՐՍՎԱԾ ՀՆԱՐԱՎՈՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ. ՁՈՐԱՄՈՒՏ Կյանքը նոր Հայաստանի հին գյուղերում․ մաս 26. ՏԵՍԱՆՅՈՒԹ
Հասարակություն
07.12.2018 | 18:28
Ձորամուտ համայնքը գտնվում է Լոռու մարզի Տաշիրի տարածաշրջանում, 2017 թվականի համայնքների խոշորացման ծրագրով միացվել է Սարչապետ համայնքին, մարզկենտրոն Վանաձորից գտնվում է 66 կմ հեռավորության վրա:
«Գյուղը նախկին ադրբեջանաբնակ գյուղ է, հայերով բնակեցվել է 1988 թվականին հայտնի դեպքերից հետո: Գյուղում նախկինում ունեցել ենք ենթակառուցվածքների խնդիրներ, հիմնականում խմելու ջրի հարցն էր: Հայաստանի համահայկական հիմնադրամի միջոցով այդ հարցին կարողացանք լուծում տալ: Ճանապարհների հարցն էլ կարողացել ենք լուծել, հիմնական խնդիրը մշակույթի տան խնդիրն է, շենքը գտնվում է շատ վատ վիճակում»,- պատմում է Ձորամուտ համայնքի ղեկավար Արարատ Փնջոյանը:
Գյուղի երեխաները մշակութային խմբակներ են հաճախում 10 կմ հեռավորության վրա գտնվող Տաշիր քաղաք:
«Ունենք շնորհալի երիտասարդներ, որոնք երգի, պարի խմբակներ են գնում մեզանից 10 կմ հեռավորության վրա գտնվող Տաշիր քաղաքում: Շատ ցանկալի կլիներ այդ ամենը մեր գյուղում լիներ, որպեսզի ստիպված չլինեին 10 կմ ճանապարհ կտրել»,- շարունակում է համայնքի ղեկավարը` շարունակելով, որ համայնքի ղեկավարի հաշվարկներով՝ մշակույթի տան վերակառուցման համար անհրաժեշտ է 5-6 մլն դրամ:
«Ես hաճախում եմ Տաշիրի պարի խմբակ, որովհետև մեր գյուղում չենք կարող դպրոց ստեղծել: Դա շատ դժվար է: Կուզեի, որ լիներ, բայց էդ հնարավորությունը դեռ չկա: Մենք դժվարությամբ ենք առկա խնդիրները լուծում, բայց լուծում ենք, որպեսզի կարողանանք հաճախել պարի դպրոց»,- պատմում է 13-ամյա Էլմիրա Դանիելյանը:
Էլմիրան արդեն երեք ամիս է՝ հաճախում է պարի դպրոց։ Գյուղում բազմաթիվ երեխաներ ֆինանսական խնդիրների պատճառով զրկված են այդ հնարավորությունից։ Յուրաքանչյուր պարապմունքի գնալ-գալու մեկ երեխայի ճանապարհածախսը կազմում է 2000 դրամ։
«Հաճախում եմ պարի խմբակ մեզանից 10 կմ հեռու Տաշիր քաղաք: Քանի որ մեր գյուղում չկա խմբակ մենք հաճախում ենք այնտեղ: Արդեն երեք ամիս է՝ գնում եմ պարի: Եղել են նաև դեպքեր, երբ տրանսպորտի պատճառով չենք կարողացել գնալ: Ձմռանը եթե շատ ձյուն գա, հնարավոր է՝ չկարողանանք գնալ: Գուցե նաև տաքսիների խնդիրներն էլ խանգարի և ընդհատենք ու ընդհանրապես չգնանք: Եթե մեր գյուղում էլ լինի մշակույթի տուն շատ երեխաների կյանքում շատ բան կփոխվի, գուցե դառնան պարուհիներ և այլն»,- ասում է 15-ամյա Ռոզա Փնջոյանը:
«Մշակույթի կենտրոն չլինելը շատ մեծ խնդիր է: Կոնկրետ ես բազմազավակ մայր եմ, իմ երեխային ուղարկում եմ պարի, բայց շատ դժվարությամբ, ավելի շատ ճանապարհի ծախսն է, քան վարձը: Շատ են երեխաները գյուղում, որոնք հնարավորություն չունեն 10 կմ-ն հաղթահարել, գնալ-գալ»,- պատմում է 35-ամյա ուսուցչուհի, մի քանի երեխաների մայր Զարուհի Հովհաննիսյանը:
