16.11.2024 | 16:41
Հայաստանի ազգային հավաքականը մեկնել է Lատվիա
Սահմանադրությունը, որը մեզ պարտադրվեց, որևէ աղերս չունի իրական պառլամենտարիզմի հետ. Ավետիք Իշխանյան
Հասարակություն
29.11.2018 | 17:30
Իշխանության տարանջատումը հնարավոր է միայն պառլամենտական համակարգում, դա իմ համոզմունքն է: Նոյեմբերի 29-ին «Սահմանադրական փոփոխությունների անհրաժեշտություն. քաղհասարակության դիրքորոշումը» թեմայով քննարկման ժամանակ այս մասին ասաց Հայաստանի Հելսինկյան կոմիտեի նախագահ, իրավապաշտպան Ավետիք Իշխանյանը: 2015 թվականին փոփոխված Սահմանադրությունը, սակայն, Իշխանյանի կարծիքով, որևէ աղերս չունի իրական պառլամենտարիզմի հետ:
«Եթե կարդաք Սահմանադրության փոփոխությունների հայեցակարգը, որը հրապարակվեց 2014 թվականին, փայլուն էր գրված, ոնց որ ընդդիմությունը գրած լիներ: Բայց դրանից հետո ստեղծվեց մի սահմանադրական նախագիծ, որը դարձավ Սահմանադրություն և մեզ պարտադրվեց: Այն, որևէ աղերս չուներ իրական պառլամենտարիզմի հետ, այն խեղաթյուրեց պառլամենտարիզմ հասկացությունը, և միապետի լիազորությունները նախագահից փոխանցվեցին վարչապետին»,- կարծիք հայտնեց իրավապաշտպանը:
Խոսելով պետություն-իշխանություն տարանջատման մասին՝ Ավետիք Իշխանյանը նշեց պետության այն հստակ մարմինները, որոնք պետք է զերծ լինեն քաղաքական ուժի ազդեցությունից. «Դրանք հատկապես ուժային կառույցներն են ու դատաիրավական համակարգը: Ոստիկանություն, բանակ, դատախազություն և, իհարկե, ամենակարևորը՝ դատարաններ. սրանք այն պետական մարմիններն են, որոնք մնում են անձեռնմխելի»:
Ըստ նրա՝ քաղաքակիրթ աշխարհը վաղուց է հասկացել, որ «բարի թագավորներ չեն լինում, և կարևորը պետական ինստիտուտների աշխատանքն ու իշխանության տարանջատումն են»: «Եվ հիմա ինձ համար բավական տհաճ էր և անսպասելի, որ նոր քաղաքական ուժը, որ եկել է, իր ծրագրում չունի այն փոփոխությունները, որոնց մասին ես ասում եմ: Խոսքն ինչի մասին է. ներքին գործերի նախարարության և ազգային անվտանգության նախարարության ստեղծման: Դա սահմանադրական փոփոխություն չի պահանջում»,- հավելեց բանախոսը: Ազգագրագետ Հրանուշ Խառատյանի կարծիքով էլ՝ հասարակության համար լուրջ պահանջ է Սահմանադրությունը վերանայելու խնդիրը:
«Միշտ կարծել եմ, որ սա մեր ամենավատ Սահմանադրությունն է: Մեզ մոտ սահմանադրությունները գնալով ավելի ու ավելի սահմանափակող են դառնում: Ինչքան իրավունքի մասին խոսվում է, այնքան հնարավորությունները սահմանափակ են դառնում: Եվ սա իմ թիվ մեկ խնդիրն է»:
