ՀՀԿ-ն 5-10 տարի պետք է լռի, իսկ կուսակցությունը վերադարձվի հիմնադիրներին, նրանց ժառանգներին՝ ախոռները մաքրելու․ Մանվել Ղազարյան

Factor.am-ի հարցազրույցը «Վեդի Ալկո» ընկերության սեփականատեր, ԱԺ ՀՀԿ խմբակցության նախկին պատգամավոր Մանվել Ղազարյանի հետ

-Պարոն Ղազարյան, ինչպե՞ս եք գնահատում Հայաստանի նոր քաղաքական իրավիճակը, համարում եք, որ կար քրեաօլիգարխիկ համակարգ և այն վերացվա՞ծ է։

-Աշխարհում նման երկիր կա՞, որտեղ քրեաօլիգարխիկ չլինի, իսպառ վերացած լինի։

-Սակայն քայլերը Ձեզ գոհացնո՞ւմ են։

-Չեմ ուզում այսօրվա իշխանություններից ակնկալել մեծ բաներ։ Կողմնակիցն եմ, որպեսզի օր, թեկուզ մեկ օր առաջ տեղի ունենան Ազգային ժողովի արտահերթ ընտրություններ, ձևավորվի հեղափոխական գաղափարներով իշխանություն, նոր-նոր դրանից հետո արդեն, եթե կսկսի աշխատել համաձայն իր սկզբունքներին, կոչերին, որով եկավ իշխանության, այդ ժամանակ մենք կկարողանանք գնահատել, պահանջել, քննադատել։ Բայց այսօր ես չեմ տեսնում, որ գործող իշխանությունն, անկախ նրանից, որ ժողովուրդն իր հետ է, այնքան ամուր է ու այնքան ժամանակ ունի, որ այս ամեն ինչով ու պրոբլեմներով, որոնք 20 տարի կուտակվել են, զբաղվի ու այդ արդյունքները տեսանելի լինեն։

-Ուղերձները, որ Հայաստանի նոր քաղաքական իշխանությունները ներկայացնում են գործարարներին՝ մտե՛ք օրինական հարկային դաշտ և հանգիստ աշխատե՛ք, նաև մարդկանց, որոնք թալանել են, առաջարկվում է վերադարձնել գողոնը և քրեական հետապնդման չենթարկվել, սրանք Ձեզ համար պա՞րզ են ու հասկանալի։ Ինչպե՞ս է Հայաստանի գործարար դասը դրանց արձագանքելու, չե՞ն փորձի երկրից հանել ու տեղափոխել գումարներն ու բիզնեսներ։

-Ցանկացած իշխանափոխությունից հետո իշխանության եկած ուժը ցանկանում է, որ գործարար խավը համեմատաբար հանգիստ պայմաններում լինի և շարունակի իր հանապազօրյա գործը։ Շատ լավ հիշում եմ, ականատեսն եմ եղել 98 -ի իշխանափոխության, երբ Ռոբերտ Քոչարյանը եկավ սկզբից վարչապետ, հետո՝ նախագահ և կասեի, որ այդ նույն մոտեցումները Ռոբերտ Քոչարյանը ևս ուներ և դրսևորեց։ Ի դեպ, շատ ավելի լոյալ մոտեցումներ, գուցե չեք հիշի՝ «որևէ տնտեսվարողի քթից արյուն չի գա» և այլն, և այլն։ Ինչու, որովհետև, երբ մարդը գալիս է իշխանության ո՞րն է լինում նրա առաջին խնդիրը․ որ երկրում կայունություն լինի, երկրի ազգային արժեքը չարժեզրկվի, տնտեսությունը բնականոն ձևով աշխատի, կտրուկ թանկացումներ չլինեն և այլն, և այլն։ Հիմա նույն բանն ասում է Փաշինյանը, որն այսօր չի կարող վերցնել ու տնտեսությունը շուռ տալ։ Ուստի կողմ է, և այդ մասին հայտարարեց, որ բիզնեսը պետք է իր նախկին հունով աշխատի։ Իսկ եթե կան արատավոր դեպքեր, կան տեղեր, որտեղ մարդիկ, տնտեսվարողները խուսափել են օրինական հարկերի վճարումից, բնական է՝ պետք է պատժվեն, պետք է չվճարածը վճարեն։

-Դուք գործարար եք, Ձեր վիճակը հեղափոխությունից հետ լավացե՞լ է։ Բիզնեսի պայմաններն օրինակ։

-Այո, բնականաբար, լավացել է, այսօր տնտեսությունում չկա որևէ մեկը, որն իրեն զգում է արտոնյալ, չկա որևէ մեկը, որը հայտարարի, թե ես ոնց ուզեմ, այնպես կանեմ։ Եվ տնտեսության մեջ այսօր չկա որևէ մեկը, որն իրեն օրենքից վեր դասի․ բոլորը ձգտում են օրենքի շրջանակներում լինել, հարկերը վճարել, և այս առումով, եթե վիճակն էլ ավելի կարգավորվի, էլ ավելի ձգվի, վստահ եմ, որ մեր հարկահանությունում պետք է լինի լուրջ աճ։ Ոչ թե չնչին կամ նախկին ցուցանիշները լինեն, այլ լուրջ աճ։ Եվ եթե 2019 թվականի բյուջեում մուտքերի կտրուկ աճ չնկատվի, ուրեմն՝ հեղափոխությունը ոչ մի բան չի արել, ուրեմն՝ պետք է սպասենք հաջորդ տարվան։

-ՊԵԿ նախագահը երեկ բողոքում էր անցումային ժամանակներից, որ զարթոնքից հետո որոշակի սպասողական վիճակ է՝ երկիշխանություն, ընտրություններ և այլն։ Բայց մյուս կողմից,Դավիթ Անանյանը հայտարում է, որ յուրաքանչյուրի մեջ հեղափոխություն է եղել, օրինակ՝ Սամվել Ալեքսանյանի ներսում։ Իսկ համատեքստն աշխատողների գրանցումներն էին։ Եղե՞լ է տնտեսվարողների ներսում հեղափոխություն։

-Այնքանով, որքանով, որ մամուլից եմ տեղեկանում։ Ես, օրինակ, դեռ 97 թվականից ակցիզային դրոշմանիշով եմ աշխատում և կարծում եմ, որ այստեղ էլ առանձնապես մանևրելու տեղ չկա։ Եվ հենց այդ առումով էլ ասում եմ, որ եթե բոլոր տնտեսվարողները՝ անկախ անուններից, գան հարկային դաշտ, եթե «մաքսային պապկաներ» կոչվածն այլևս վերացվել է, ուրեմն, 2019 թվականի համար պետք է ունենանք բավականին և՛ հարկային, և՛ մաքսային աճեր։

-Սփյուռքում ինչպե՞ս են արձագանքում Հայաստանում կատարվող փոփոխություններին։

-Վերջին շրջանում հաճախ եմ դրսից հյուրեր ունենում։ Բոլորն էլ խանդավառված են, հույսով լեցուն։ Բայց, օրինակ, նրանք էլ առնչվում են որոշակի խնդիրների, և շատերը դժգոհում են անձնագրային ստուգումներից։ Մարդիկ բողոքում են, ասում են՝ որ երկիր գնում ենք, խնդիր չկա, գալիս ենք հայրենիք, առաջին հարցը, որ տալիս են՝ ինչի՞ եք եկել։

-Լինելու են ԱԺ արտահերթ ընտրություններ և ՀՀԿ-ն, ըստ ամենայնի, չի մասնակցի ընտրություններին։ Ի՞նչ եք կարծում ՀՀԿ-ն կարո՞ղ է մասնակցել ընտրություններին, կամ որ մասնակցի, ինչ ճակատագիր կունենա։

-Հանրապետական կուսակցությունը, ըստ իս, պետք է վերադարձվի իր հիմնադիրներին։ Ցավոք, նրանցից շատերը, այդ թվում՝ Աշոտ Նավասարդյանը, այսօր չկան, չկա նաև Անդրանիկ Մարգարյանը։ Եվ միգուցե նրանց ժառանգնե՞րը պետք է այն ընդունեն և սկսեն այդ ախոռները մաքրել․ նորից քարը քարին դնելով՝ նախկինների բարի համբավը վերստեղծեն։ Դա ո՞վ կլինի  չգիտեմ, կամ՝ Վազգեն Սարգսյանի իրավահաջորդները միգուցե․․․ Բայց այն մարդիկ, որոնք հիմնեցին այդ կուսակցությունը, հզորացրեցրեցին, վստահ եմ, որ լրիվ այլ պատկերացումներ ունեին թե՛ մեր երկրի, թե՛ այդ կուսակցության ապագայի մասին։ Սակայն այսօր այդ կուսակցությունը, կարելի ասել, ժողովրդի կողմից 0 վստահություն է վայելում։ Այնպես որ, այդ կուսակցությունը պետք է առնվազն 5-10 տարի լռի, հետո նոր ինչ-որ բաների մասին մտածի։ Ժամանակ կանցնի, աստիճանաբար, սերունդ կփոխվի, քարը քարին դնելով՝ նորից պետք է վերականգնել այն գաղափարները, մոտեցումները, սկզբունքները, որոնցով այդ կուսակցությունը ստեղծվել էր։

-Լինելով ՀՀԿ խմբակցության անդամ՝ մշտապես առանձնացել եք Ձեր ընդդիմադիր հայացքներով ու պահվածքով, և այս իմաստով՝ գո՞հ եք, որ ընթացք տրվեց «Մարտի 1»-ի գործի բացահայտմանը։

-Ինձ համար թե՛ Հայոց եղեռնը, թե՛ «Հոկտեմբերի 27» -ը, թե՛ «Մարտի 1» -ը գրեթե հավասար են։ Հավասար են ցավի իմաստով, որովհետև, եթե մենք եղեռն ենք ունեցել և այդ եղեռնի մյուս կողմում եղել են մեր ազգի թշնամիները, ապա «Հոկտեմբերի 27» -ի և Մարտի 1» -ի պարագայում մյուս՝ ոճրագործ կողմում եղել են մեր հայրենակիցները։ Ես, բնականաբար, հակված եմ, և մինչև կյանքիս վերջ այդպես էլ մտածելու եմ, որ ցանկացած մարդ, որը մասնակից է եղել այս դեպքերին, պետք է պատժվի։ Ով ուզում է լինի՝ անկախ նրա զբաղեցրած պաշտոնից, անկախ նրա՝ նախկինում ունեցած դերակատարումներից ու հայրենիքին մատուցած ծառայություններից։ Գիտեք՝ չի կարելի հանուն պաշտոնի թեկուզ մեկ քաղաքացի գնդակահարել․․․Բայց նման ձևով մարդկանց կոտորե՞լ․․․ եթե այդ համակարգը չունենար նման խնդիր՝ պաշտոնով պաշտպանվելու, կարծում եմ՝ չէր գնա նման քայլի և ոչ ոք դրանից հետո չէր գնա իշխանություն վերցնելու կամ այդ աթոռին նստելու՝ նախագահի, թե վարչապետի։

Անի Սահակյան