08.11.2024 | 19:52
ՀՀ ԱԽ քարտուղարն ու Լիտվայի ԱԳ նախարարը քննարկել են առկա մարտահրավերները
Ով է կովկասյան հովվաշներին ուղղորդել Լեռնային Ղարաբաղ․ բուլղարական «Труд»-ի անդրադարձը
Քաղաքականություն
09.10.2020 | 20:39
Անցած շաբաթ Հայաստանի վարչապետի միակ որդին՝ Աշոտ Փաշինյանը հայտարարեց կամավոր ռազմաճակատ մեկնելու մասին։ Բազմաթիվ միլիոնատերեր իրենց որդիներին ու դրամական օգնություն են ուղարկում Լեռնային Ղարաբաղ։ Կամավորները հերթ են կանգնում զինկոմիսարիատների դիմաց։ Հազարավոր հայ կանայք զօր ու գիշեր կանգնում են հիվանդանոցների դիմաց ու արյուն հանձնում իրենց պատերազմող տղամարդկանց համար։ Լեռնային Ղարաբաղի չճանաչված հանրապետության նախագահ Արայիկ Հարությունյանն էլ առաջնագիծ է մեկնել։ Այս մասին նշվում է բուլղարական «Труд»-ի հրապարակման մեջ, որը ներկայացրել է inosmi.ru-ն։
Հրապարակման համաձայն՝ Ադրբեջանում էսկալացիան ևս հասել է գագաթնակետին․ դեռևս 1992-1994թթ․ պատերազմի տարիներին ջախջախիչ պարտության մատնած հայերից վրեժ լուծելու ձգտումը եղել է քաղաքական կուսակցության գլխավոր կարգախոսը։
«Տարիներ շարունակ Բաքուն ակտիվորեն զինվել է ու գրեթե երկու անգամ մեծացրել իր ուժերն ու միջոցները։ Սրան զուգահեռ՝ ընթանում էր Թուրքիայի հետ մերձեցումը, ինչի արդյունքում նրանք տարածաշրջանում բացառիկ ազդեցություն են ձեռք բերում։ Ադրբեջանական էլիտան կազմված է կլաններից, և ալիևների ընդդիմադիրներն արդեն վաղուց նրանց մեղադրում են Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտությունը ռազմական ճանապարհով լուծելու ցանկություն չունենալու մեջ»,- նշվում է հոդվածում։
Դրա համաձայն՝ վիճակագրությունը խոսում է Ադրբեջանի լիակատար գերազանցության մասին․ համաշխարհային հետազոտական կենտրոնների տվյալներով՝ ներկայիս վերազինումից հետո ադրբեջանական բանակը զբաղեցնում է 64-րդ տեղը, մինչդեռ հայկական բանակը՝ 111-րդը։
Պարբերականը գրում է, որ այս պահին իրավիճակը ցույց է տալիս, որ, այնուամենայնիվ, «բլիցկրիգ» չեղավ։ Ռազմական գործողությունները կորցրել են դինամիկան և դարձել հրետանային ու հրթիռային հարվածների փոխանակում, ընդ որում՝ հարվածներ են սկսել հասցվել նաև քաղաքացիական բնակավայրերին, ինչը կմեծացնի զոհերի թիվը։ Սակայն կողմերից ոչ մեկն իրեն չի կարող երկարատև հյուծիչ պատերազմ թույլ տալ։
Հոդվածագիրը նշում է, որ հիմա դաշնակիցների դրսևորման ժամանակն է։ Ռուսաստանի, ԱՄՆ-ի ու ԵՄ-ի հարաբերությունները Հայաստանի ու Ադրբեջանի նկատմամբ այնպիսին են, որ ոչ մեկը նման հակամարտություն չի ցանկանում, այս խաղացողները ոչ մեկին չեն աջակցի։ Ռուսաստանի համար վտանգավորն այն է, որ եթե աջակցի Հայաստանին, Ադրբեջանին կմղի Էրդողանի գիրկը, իսկ ռուսական «Գազպրոմ»-ն ադրբեջանական գազի ու նավթի գնման հազարավոր միլիարդների պայմանագրեր ունի։
Միևնույն ժամանակ, եթե Ռուսաստանը կանգնի Բաքվի կողմը, Հայաստանի նոր վարչապետ Փաշինյանը կարող է անմիջապես դիմել ԱՄՆ-ին ու փակել ռուսական ռազմաբազան։ Այս պատճառով, Մոսկվան փորձում է հարթել իրավիճակն ու չի ցանկանում, որ լարվածությունն է՛լ ավելի տարածվի։
«Չնայած կտրուկ հայտարարութուններին ու ուժի ցուցադրությանը՝ անգամ Թուրքիայի բարձրագույն ղեկավարությունը գիտակցում է, որ իրենց երկիրը, չնայած ներուժ ունի, ընդամենը տարածաշրջանային ուժ է, այլ ոչ համաշխարհային»,- ասվում է բուլղարական պարբերականի հոդվածում։
Ինչ վերաբերում է Լեռնային Ղարաբաղին, Էրդողանը կարող է սահմանափակել միայն այն, ինչը հանդիսանում է ռազմական գործողություններին Թուրքիայի անմիջական մասնակցություն, հետևաբար, ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդի՝ հակամարտության գոտում թռիչքների արգելման մասին բանաձևի ընդունում։ «Ահա թե ինչու է կարևոր Լեռնային Ղարաբաղում թուրքական F-16-երի մասնակցության հնարավորության ապացուցումը»,- եզրափակում է հոդվածագիրը։
Տաթև Ֆռանգյան
