Քաղաքականություն
25.04.2018 | 16:19
Factor.am-ը ներքաղաքական արդի վիճակի մասին զրուցել է դիվանագետ, «Մոդուս Վիվենդի»կենտրոնի ղեկավար, Կանադայում Հայաստանի նախկին դեսպան Արա Պապյանի հետ.
-Ինչպե՞ս եք գնահատում ստեղծված իրավիճակը, երբ մի կողմից ՀՀԿ-ն ասում է՝ մենք ԱԺ-ում մեծամասնություն ենք և պիտի առաջադրենք վարչապետի մեր թեկնածուին, իսկ Նիկոլ Փաշինյանն ու նրա աջակիցներն էլ բացառում են նման հնարավորությունը՝ նշելով, որ իրենք դեմ են անգամ ՀՀԿ-ի թեկնածուի առաջադրմանը։ Այս իրավվիճակից ի՞նչ հնարավոր ելք եք տեսնում։
-ՀՀԿ-ն նման հայտարարություններով փորձ է անում օրինականության պատրանք ստեղծել: Բայց դրանք սին են ու դատարկ: ՀՀԿ-ն մեծամասնություն է ներկայացնում խորհրդարանում, որովհետև այն ընտրությունների ժամանակ լայնորեն, եթե ոչ համատարած, կեղծել, գնել, նկարել ու սպառանլիքի միջոցով կորզել է քվեները: Նրա մեծամասնություն լինելը բնավ օրինական հիմք չունի՝ այն ապօրինի է: Իսկ իրավունքի հիմնարար դրույթն ասում է ՝ ապօրինությունից օրենք չի կարող բխել. Ex injuria jus non oritur:
Ինչ այսօր տեղի է ունենում Հայաստանում, մի անգամ եղել է 1988-1991թթ.՝ համաժողովրդական ազգային-ազատագրական շարժում հեղափոխության ձևով: Հետևաբար, կարող ենք կրկնել այն, ինչ մի անգամ եղել է՝ երբ ժողովուրդն իր ցույցերով, հավաքներով և այլ կամարտահայտություններով ակնհայտորեն իր հավանությունն է տալիս մի թեկանածուի, որի թեկնածությունն էլ իր ՔՎԵԱՐԿՈՒԹՅԱՄԲ հաստատում է խորհրդարանը: Ազգային ժողովը ՊԱՐՏԱՎՈՐ է լինել ներկայացուցչական մարմին, այսինքն՝ ներկայացնի ժողովրդի միջի տրամադրությունները: Դրանք ինչպիսինն են՝ բոլորիս համար պարզ է: Ինչո՞ւ եմ ես ուզում, որ Նիկոլը լինի վարչապետ և Կարեն Կարապետյանը: Շատ պարզ պատճառով: Կա նախադեպ, երբ Կարեն Կարապետյանը մասնակցել է նախորդ ընտրությունների կեղծմանը: Վստահ եմ, եթե գործադիր լծակները լինեն ՀՀԿ-ի ձեռքում՝ նույնն է փորձելու: Նիկոլի կողմից նման կեղծման նախադեպ չկա: Հակառակը՝ կա նրա նկատմամբ վստահություն: Հետևաբար միակ ելքը համակարգային փոփոխությունն է նոր, ժամանակավոր վարչապետի և կառավարության ճանապարհով, որը վերջնականապես ամբողջանում է ազատ ու արդար ընտրությունների միջոցով, ժողովրդի ազատ կամարտահայտությամբ նոր խորհրդարանի ընտրությամբ: Բնականաբար, մինչ այդ ընտրությունները պիտի կառարվեն սահմանադրական և օրենսդրական էական փոփոխություններ:
-Իսկ ինչպե՞ս եք գնահատում այս փուլում արտաքին քաղաքական կենտրոնների արձագանքը:
-Գտնում եմ, որ իրենց ճիշտ պահեցին: Մոսկվան բավականին զուսպ էր, գոնե մինչև հիմա: Զերծ մնաց պիտակավորումից ու անվանարկումից: Հուսանք, որ այդ գիծը կշարունակվի: Կարևորում եմ ԱՄՆ և Եվրամիության երկրների, ինչպես նաև ՄԱԿ Գլխավոր քարտուղարի կոչերն ու հայտարարությունները: Դրանք հիմնականում կոչեր էին զերծ մնալու բռնություններից, որը թեև կողմերին էր ուղղված, բայց ակնհայտ էր, որ հիմնական թիրախը իշխանություն էր, քանի որ նա էր կիրառում ուժ: Ընդդիմությունը դրա ոչ ցանկությունն ուներ և ոչ նման որևէ քայլ էր արել: Առ այսօր մեր հեղափոխության խաղաղ ու անարյուն բնույթը հիացմունքի է արժանացել՝ հատկապես Արևմուտքում, որտեղ նշվում է, որ հեղափոխությունը ոչ միայն կարող է անարյուն լինել՝ չկա անգամ մեկ զոհ (աչքով չտանք), այլ հարյուր հազարավոր մարդիկ չեն հարձակվել կամ կողոպտել որևէ խանութ կամ հիմնարկ: Եվ ընդհանրապես հանցավորության մակարդակը երկրում ոչ միայն չի աճել այս տասն օրվա մեջ, այլ թերևս նվազել է:
