Առաջնագծում «ժգուտ» կապող էլ չկար. ուսանողուհուց՝ պատերազմի բուժքույր․ ՏԵՍԱՆՅՈՒԹ

«Ես պինդ աղջիկ եմ, ես պինդ աղջիկ եմ, ես պինդ աղջիկ եմ»։ Այս խոսքերով ստեփանակերտցի Դիանան՝ Երևանի պետական բժշկական համալսարանի 6-րդ կուրսի ուսանողուհին, սեպտեմբերի 27-ի առավոտյան, պատերազմի մասին լուրը լսելուն պես, պայուսակի մեջ դրեց ամենաանհրաժեշտն ու շտապեց։

Սկզբում նրան չուղարկեցին Արցախ, զինվորներին օգնել սկսեց Մասիսի հիվանդանոցում, մտքում՝ Արցախ գնալու ցանկությունը։ Հոկտեմբերի 10-ին կրկին դիմեց․ դժվարությամբ, բայց համաձայնեցին աղջկան Արցախ ուղարկել, ուղղությունը՝ Հադրութ։

Սակայն Հադրութում երկար մնալ չկարողացան։ Հոկտեմբերի 15-ն էր, Հադրութում թեժ մարտեր էին։ Տեղափոխվեցին Մարտունու հոսպիտալ, որը նույնպես հրետակոծությունների պատճառով տեղափոխվել էր։ Վիրավոր զինվորներին առաջին օգնությունը ցույց էին տալիս Գիշի գյուղի դպրոցում։

Տեսածի մասին խոսել չի ուզում։ «Սարսափելի էր»՝ մեկ բառով նկարագրում է 23-ամյա աղջիկը։ Այդ սարսափելին նա դեռ աչքերի մեջ է պահում։

Թիմը Մարտունիում մնաց մինչև նոյեմբերի 3-ը, հետո բոլորին ստիպողաբար տարհանեցին։ Մարտունիից Ստեփանակերտ տանող ճանապարհն այդ օրը ամենաերկարն էր թվալու․ հետո՞ ինչ, որ նախորդ 18 օրերին հարյուրավոր անգամներ անցել էր այն․ ամենածանր վիրավորներին հենց ինքն էր Մարտունիից Ստեփանակերտ տեղափոխում՝ կրակահերթերի տակ, գիշեր, թե ցերեկ։

Մանրամասները՝ տեսանյութում։

Իրինա Մկրտչյան