Քաղաքականություն
03.10.2020 | 16:42
ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը AlJazeera հեռուստաալիքին տված հարցազրույցում ընդգծել է, որ արտաքին ագրեսիայի դեպքում թիվ մեկ խնդիրն է՝ պաշտպանել բնակչությանը հարձակումից։
«Դրանից հետո միայն հնարավոր կլինի խոսել բանակցությունների մասին։ Ներկայիս լայնամասշտաբ ագրեսիայի իրավիճակում ես վստահաբար կարող եմ ասել, որ Ղարաբաղի ժողովուրդը չի ընկրկի»,- ասել է նա։
Լրագրողի հարցին՝ արդյո՞ք Հայաստանը պատրաստվում է ճանաչել Լեռնային Ղարաբաղի անկախությունը, Նիկոլ Փաշինյանը պատասխանել է, որ նման օրակարգ կա, սակայն կճանաչի, թե՝ ոչ, կախված է մի շարք իրադարձությունների զարգացումից։
Հարցին էլ՝ արդյո՞ք Հայաստանն ունի ապացույցներ, որ Թուրքիան աջակցություն է ցուցաբերում Ադրբեջանին, վարչապետն արձագանքել է, որ բազմաթիվ միջազգային լրատվամիջոցներ, ինչպիսիք են, օրինակ, Reuters-ն կամ Gaurdian-ը, բազմաթիվ հրապարակումներ են արել, որոնք ապացուցում են, որ Թուրքիան Սիրիայից զինյալներ է տեղափոխում Ադրբեջան՝ Արցախի դեմ մարտնչելու։
Դիտարկմանը, թե Ադրբեջանում ԱՄՆ դեսպանը հայտարարել էր, որ այս հակամարտությունից տուժում են Հայաստանի ու Ադրբեջանի ժողովուրդները, քանի որ բանակցային գործընթացում Հայաստանն ու Ադրբեջանն անդադար բաց են թողնում հակամարտությունը խաղաղ ճանապարհով լուծելու հնարավորությունները, արդյո՞ք այս պնդումները ճիշտ են և արդյո՞ք խաղաղ կարգավորման համար քայլեր արվել են, ՀՀ վարչապետը պատասխանել է․ «Ըստ էության, հնարավոր ամեն ինչ արվել է։ Երբ ես դարձա վարչապետ, ԼՂ հակամարտության կարգավորման հարցի վերաբերյալ առաջարկով հանդես եկա, որ այս հակամարտության լուծումը պետք է ընդունելի լինի Հայաստանի, Արցախի ու Ադրբեջանի բնակիչների համար։ Սակայն, ցավոք, Ադրբեջանը 2000-ականներից զարգացնում է հարցի ռազմական ճանապարհով կարգավորման տեսակետը։ Ադրբեջանը չի ցանկանում գնալ փոխզիջումների, ակնհայտ է, որ բռնապետական երկրի ղեկավարը չի կարող գնալ փոխզիջումների, քանի որ նման քայլի կարող են գնալ միայն ժողովրդավարական ճանապարհով ընտրված ղեկավարները։ Փոխարենն Ադրբեջանի նախագահը հայտարարում է, որ ԼՂ հակամարտությունը կարող է կարգավորվել միայն Ադրբեջանի ամբողջականության ապահովման սկզբունքով, ինչը չի կարող լուծում հանդիսանալ, քանի որ այդ կերպ Ադրբեջանը վերադառնում է 80-ականների վերջ՝ դեռևս Խորհրդային Միության տարիներին, իսկ հակամարտությունը չի կարող լուծվել՝ այն վերադարձնելով իր մեկնարկային կետ»։
