Ուղտը նստել՝ կուզեկուզ ենք ման գալիս․ երբ Ալիևը սպառնում է Երևանին՝ բնական է, որ Երևանը պիտի հակամարտության կողմ լինի․ Արա Պապյան
Քաղաքականություն
01.02.2019 | 19:25Միջազգային հանրությունը չի կարող Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտությունը լուծել դրանում ներգրավված երեք կողմերի փոխարեն, ընդամենը կարող է որոշակի հարթակ ստեղծել բանակցության համար: Պաշտոնական այցով Բեռլինում գտնվող ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանն այս մասին ասել է Գերմանիայի կանցլեր Անգելա Մերկելի հետ համատեղ մամուլի ասուլիսի ժամանակ: Թեմայի շուրջ Factor.am-ը զրուցել է «Մոդուս Վիվենդի» կենտրոնի ղեկավար Արա Պապյան հետ:
-Պարո՛ն Պապյան, արդյոք Հայաստանը պաշտոնապես մինչ այս ԼՂ հակամարտության կարգավորման բանակցային գործընթացում ներկայացել է որպես հակամարտության կողմ։
-Թեև պարբերաբար ՀՀ և ԱՀ պաշտոնյաներ հայտարարել են, որ հակամարտությունը Արցախի և Ադրբեջանի միջև է, այդուհանդերձ ՀՀ-ն երբեք էլ հակամարտությունից դուրս չի եղել: Այդ փաստի իրավական ձևակերպումը և ընկալումը միշտ է եղել: Բիշքեկի զինադադարից սկսած մինչև ներկա բանակցային – շփումային ձևաչափ՝ դա են վկայում: Դրա օգտին է խոսում նաև այն հանգամանքը, որ ՀՀ քաղաքացիները զինվորական ծառայություն են անցնում , այսպես կոչված, Արցախի Հանրապետության տարածքում: Ես որևէ խնդիր չեմ տեսնում ՀՀ-ի համար հակամարտության մեջ կողմ լինելու ընկալման հարցում: Ի վերջո, 1921 թ. ոտնահարվել է ՀՀ տարածքային ամբողջականությունը, և Հայաստանը պարտավոր է ամեն ինչ անել իր տարածքային ամբողջականությունը վերականգնելու համար:
-Ի՞նչ փոփոխություններ են հնարավոր Հայաստանի՝ հակամարտության երրորդ կողմ լինելու մասին վարչապետի հայտարարությունից հետո։
-Որևէ էական փոփոխություն չեմ տեսնում: Ի վերջո բանակցային ձևաչափը չէ, որ պայմանավորում է բանակցության արդյունքը: Կարծում եմ՝ նման հայտարություն արվել է, որպեսզի հնարավորություն տրվի վարչապետին արդեն, չհակասելով իր նախին հայտարարությանը, այն է՝որ ինքը չի կարող բանակցել Արցախի անունից, բանակցելու: Այսինքն, վարչապետը կարող է ասել, որ ինքը բանակցում է միայն ՀՀ անունից, իսկ քանի որ հակամարտությունն ունի երեք կողմ՝ պիտի նաև երրորդ կողմը՝ Արցախը ևս մասնակցի բանակցություններին: Ինձ համար բանակցությունների բուն հիմքն է կարևոր, այն է՝արդյոք տարածքներ ԿԱՐԳԱՎԻՃԱԿԻ դիմաց սկզբունքը դեռ կա՞, թե ոչ:
-Այնուհանդերձ՝ սա կարելի է գնահատել որպես պաշտոնական Երեւանի մինչ այս ունեցած դիրքորոշման փոփոխություն:
-Բանակցության հիմքի առումով՝ ոչ: Ձևաչափի համար որոշակի ինֆորմացիոն հենք ստեղծելու առումով՝ այո: Այսինքն՝ վերադարձ ի շրջանս յուր։ Կրկնում եմ՝ հիմա վարչապետը կարող է բանակցել առանց մտահոգվելու, որ իրեն կմեղադրեն իր ասած ձևաչափը խախտելու մեջ:
-Ի՞նչ շրջանի մասին է խոսքը՝ երբ ասում եք վերադարձ ի շրջանս յուր։ Եր՞բ է Հայաստանը պաշտոնապես եղել հակամարտության կողմ։
-Այն շրջանի, երբ ՀՀ-ն միայնակ էր բանակցում, առանց մինչև իսկ Արցախի ձևական ներկայության՝ մի քսան տարի: Դա ամրագրումն է այն փաստի, որ Հայաստանը հակամարտության կողմ է: Կարևորը խոսքերը չեն, կարևորն իրողություններն են: Դա, ի դեպ, ամրագրված է նաև ՄԻԵԴ դատարանի կողմից: Օրինակ, Չիրագովն ընդդեմ Հայաստանի վճռում:
Շողիկ Գալստյան