Թուրքիայի հետ F-16 կործանիչների գործարքն ինչպես կազդի Հունաստան-ԱՄՆ հարաբերությունների վրա․ անդրադարձ
Քաղաքականություն
01.02.2024 | 23:30Հունաստան-ԱՄՆ հարաբերությունները կախված են և միշտ կախված կլինեն Թուրքիայից։ Չնայած իրավիճակն իդեալականացնելու փորձերին՝ իրականությունն այն է, որ այդ կապն անհերքելի է։ Այս ճշմարտությունն ընդգծող վերջին օրինակում Վաշինգտոնը միտումնավոր հետաձգել էր F-35 կործանիչներ գնելու՝ Հունաստանի խնդրանքի հաստատումը մինչև Թուրքիայի հետ F-16-երի գործարքի ավարտը: Այս մասին ասվում է հունական ekathimerini-ի անդրադարձում։
Լրատվամիջոցը գրում է, որ կարևոր է ընդունել՝ Վաշինգտոնում որոշում կայացնողների մի զգալի մասը համոզված է, որ ԱՄՆ-ը չպետք է անի ոչինչ, որը կարող է խախտել Թուրքիայի հետ նրա հարաբերությունները: Այս հակումն ակնհայտ է, քանի որ նրանք աչք են փակում ՀԱՄԱՍ-ի և Իրանի հետ Անկարայի կապերի վրա:
«Թուրքական ընկերությունները պատժամիջոցների չեն ենթարկվում՝ չնայած Ռուսաստանի դեմ էմբարգոյի ակնհայտ խախտումներին։ Անտեսվում են նույնիսկ Թուրքիայի մեքենայությունները՝ կապված ՆԱՏՕ-ին Շվեդիայի անդամակցության հետ: Ընդհանուր առմամբ, ՆԱՏՕ-ի իրենց դաշնակցի ցանկացած կասկածելի վարքագիծ արդարացնելու պատրաստակամություն կա։ Ակնհայտ է զգուշավորությունը՝ չձեռնարկել որևէ գործողություն, որը կարող է վշտացնել Անկարային, ինչպես, օրինակ, չհրապարակելու նամակը, որտեղ նկարագրված են F-16-ների վաճառքի հետ կապված պայմանները»,- նշում է հոդվածագիրը։
Նշվում է, որ Աթենքը զգալի ռիսկի է դիմել՝ ամբողջ սրտով աջակցելով Ուկրաինային ընդդեմ Ռուսաստանի՝ չփորձելով պահպանել հավասարակշռությունը Մերձավոր Արևելքում կամ որևէ այլ վայրում: Բացի այդ, նա Միացյալ Նահանգներին թույլտվություն է տրամադրել Հունաստանում ռազմակայաններ հիմնել։
«Բայդենի վարչակազմի մոտեցումը Հունաստանի և Թուրքիայի նկատմամբ երկու հարց է առաջացնում փորձառու դիվանագետների և վերլուծաբանների շրջանում: Նախ՝ ենթադրություններ կան այն մասին՝ արդյո՞ք «հավատարիմ» դաշնակիցը կարող է դիտվել որպես «կարթի վրայի ձուկ»։ Երկրորդ՝ անորոշություն կա այն հարցում, թե ինչպես կարձագանքի Վաշինգտոնը, եթե Հունաստանն ու Թուրքիան նորից հայտնվեն հակամարտության եզրին, ինչպես երևում է այնպիսի միջադեպերից, ինչպիսիք են 1996-ի ճգնաժամը կամ 2020-ի լարվածությունը: Այս երկու հարցերն էլ օրինաչափ են»,-եզրափակում է լրատվամիջոցը։
Էմմա Չոբանյան